Na kanwie ostatnich wydarzeń związanych ze światem IT, jakim było opublikowanie projektu nowelizacji ustawy o Krajowym Systemie Cyberbezpieczeństwa, który jest wprowadzeniem do wdrożenia w Polsce dyrektywy NIS 2, powinniśmy przypomnieć sobie w między innymi, w jakim celu ta dyrektywa została wymyślona.
W dzisiejszym świecie, infrastruktura krytyczna, obejmująca między innymi systemy energetyczne, sektor zdrowotny, transportowy czy telekomunikacyjny, stanowi rdzeń funkcjonowania gospodarki, a tym samym struktur państwa. Ten rodzaj infrastruktury to najbardziej łakomy kąsek dla wszelkiej maści zagrożeń związanych z atakami cybernetycznymi, które mogą poważnie zakłócić, a nawet całkowicie sparaliżować działanie tych kluczowych sektorów.
W niniejszym artykule przyjrzymy się bliżej tym zagrożeniom, ich potencjalnym konsekwencjom dla oraz metodom przeciwdziałania, które można zastosować w celu zwiększenia odporności infrastruktury krytycznej dla danej organizacji.
Zacznijmy od rodzajów zagrożeń:
Ataki cybernetyczne, którym może ulec infrastruktura krytyczna, przybierają różne formy i są mniej lub bardziej zaawansowane, lecz wszystkie mają jedną wspólną cechę – są bardzo niebezpieczne, a niektóre z nich mieliśmy okazję omawiać już na naszym blogu.
Jednym z najczęstszych rodzajów ataków jest ransomware, gdzie cyberprzestępcy infekują systemy komputerowe lub sieci, a następnie szyfrują dane, lub blokują dostęp do nich, żądając okupu za ich odblokowanie. Tego typu ataki są szczególnie niebezpieczne, ponieważ mogą skutkować utratą danych lub czasowym wyłączeniem najważniejszych systemów, czego konsekwencją są poważne straty finansowe i operacyjne.
Innym powszechnym zagrożeniem są ataki typu DDoS (rozproszony atak typu Denial of Service), które polegają na przeciążeniu systemu poprzez generowanie ogromnej ilości żądań, co prowadzi do jego zablokowania i uniemożliwia normalne funkcjonowanie.
Często można również zauważyć ataki na systemy sterowania przemysłowego (ICS), które mogą prowadzić do poważnych zakłóceń w działaniu infrastruktury krytycznej, takiej, jak elektrownie, systemy wodociągowe czy instalacje przemysłowe.
Należy pamiętać o tym, że czy to szpital czy elektrownia – każdy sektor opiera się na infrastrukturze informatycznej, a co za tym idzie, każdy z nich jest tak samo narażony.
Przyjrzyjmy się kilku potencjalnym konsekwencjom dla społeczeństwa:
Ataki na infrastrukturę krytyczną mogą mieć katastrofalne konsekwencje dla społeczeństwa, a tym samym dla funkcjonowania samego państwa.
Na przykład przerwanie dostępu do energii elektrycznej może sparaliżować funkcjonowanie miast i przemysłu, prowadząc do ogromnych strat ekonomicznych oraz zagrożenia życia ludzkiego, zwłaszcza w przypadku zakłócenia działania szpitali czy zakładów przemysłowych, których działanie zależy od nieprzerwanej dostawy energii.
Ataki na sektor zdrowotny mogą uniemożliwić dostęp do potrzebnej opieki medycznej, zagrażając zdrowiu i życiu pacjentów, zwłaszcza w przypadku sytuacji kryzysowych lub pandemii, gdy niezbędny jest szybki i niezakłócony dostęp do opieki medycznej.
Zakłócenie działania systemów transportowych również może mieć poważne konsekwencje dla społeczeństwa. Opóźnienia w dostawach towarów mogą prowadzić do zakłóceń w łańcuchu dostaw, co może mieć negatywne skutki dla gospodarki oraz prowadzić do braków w niektórych produktach na rynku. Ponadto problemy w funkcjonowaniu systemów transportowych mogą utrudnić codzienne podróże ludzi do pracy, szkoły czy innych miejsc, co może prowadzić do chaosu i frustracji społecznej.
Jakich metod przeciwdziałania możemy użyć?
Aby zwiększyć odporność infrastruktury krytycznej na cyberzagrożenia, konieczne jest zastosowanie odpowiednich metod i środków bezpieczeństwa. Jednym z najważniejszych kroków jest ciągłe monitorowanie i aktualizacja systemów w celu wykrycia i zapobiegania potencjalnym atakom. Wdrażanie zabezpieczeń, takich jak silne hasła, wielopoziomowa autoryzacja, szyfrowanie danych oraz regularne tworzenie kopii zapasowych, jest niezbędne dla ochrony systemów przed nieuprawnionym dostępem oraz minimalizacji strat w przypadku ataku.
Najlepiej zlecić odpowiedniej firmie przeprowadzenie kompleksowej oceny cyberbezpieczeństwa w obrębie swojej organizacji, a następnie na jej podstawie dobrać odpowiednią propozycję modernizacji infrastruktury bądź oprogramowania.
Odchodząc od skromności – nasza firma zajmuję się tym od kilkunastu lat.
Ponadto musimy pamiętać o regularnych szkoleniach personelu w zakresie świadomości cyberbezpieczeństwa, aby zminimalizować ryzyko ludzkiego czynnika w przypadku ataków. Wdrażanie procedur awaryjnych i planów kontynuacji działania może również pomóc w szybkiej reakcji na incydenty oraz minimalizacji ich skutków. Ważne jest również, aby instytucje odpowiedzialne za infrastrukturę krytyczną regularnie przeprowadzały audyty bezpieczeństwa, testy penetracyjne i skany podatności, aby ocenić poziom swojej odporności na ataki i dostosować swoje strategie obronne do zmieniających się zagrożeń.
Na samym końcu należy przyjrzeć się jak działa współpraca między sektorami publicznym i prywatnym, która jest niezbędna w celu skutecznego przeciwdziałania cyberzagrożeniom. Wspólne działania w ramach wymiany informacji, koordynacji działań oraz wspólnego opracowywania standardów, mogą znacząco zwiększyć odporność infrastruktury krytycznej na ataki oraz skutecznie chronić społeczeństwo przed ich negatywnymi konsekwencjami.
Wracając do sedna artykułu, o którym wspomniałem na początku – zastosowanie tych wskazówek, dla praktycznie wszystkich organizacji, które posiadają u siebie infrastrukturę krytyczną, będzie koniecznie, aby spełnić wymagania dyrektywy NIS 2.
Jeśli nie mają Państwo jeszcze planu, jak podejść do implementacji jej wymogów, zapraszamy do bezpłatnej konsultacji, dzięki której przedstawimy Państwu kompleksowe podejście, jeśli chodzi o realizacje wymagań dyrektywy NIS 2.
Kontakt:
Kamil Brandys – Opiekun Klienta Kluczowego
tel.: 887 104 700
e-mail:
Wróć
